ΕΦΠΤ 5 - Επιστημολογία

Διδακτικά, το τρέχον μάθημα θα ακολουθήσει την τακτική του ανεστραμμένου, πραγματιστικού προγράμματος του Dewey: θα συζητήσουμε πρώτα τον τελικό στόχο του καθενός και της καθεμιάς από τους εκπαιδευόμενους/ες (ποια δουλειά θα κάνουν και θα παραδώσουν) και μετά θα παρουσιάσουμε τα εργαλεία που μπορούν να οδηγήσουν στην επιτυχία του.

Θα δικαιολογηθεί η συγκεκριμένη διδακτική επιλογή και θα παρουσιαστεί/ συζητηθεί το πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουν οι εκπαιδευόμενοι/ες, σε ομάδες που θα διαμορφωθούν από την αρχή. 

Θα συζητηθεί ο επιστημολογικός πόλος των Προγραμμάτων Σπουδών ΦΕ και θα παρουσιαστούν ιστορικά παραδείγματα.

Είναι ένα δισδιάστατο μοντέλο που προτείνεται στο:Aubusson, P., Panizzon, D. & Corrigan, D. (2016). Science Education Futures: “Great Potential. Could Do Better. Needs to Try Harder”. Research in Science Education, 46, 203–221.

Το μοντέλο θα συζητηθεί με βάση τρέχοντα παραδείγματα.

α) Μια φιλοσοφική άποψη για την εκπαιδευτική οντολογία του επιστημονικού: τι είναι αυτά που λέμε στο σχολείο ότι λένε και κάνουν οι επιστήμες

β) Μια κοινωνιολογική άποψη για το τι τελικά μπορείς να κάνει κάποιος χρησιμοποιώντας επιστημονικές ιδέες μέσα σε ένα πλαίσιο και για κάποιο λόγο…

γ) Οι τεχνολογίες έχουν εγκαταστήσει τη δευτερογενή προφορικότητα ως σύγχρονη κουλτούρα (προσφορά πληροφορίας χωρίς εμφανή ένταξη σε συγκεκριμένο θεωρητικό ή αφηγηματικό πλαίσιο), καθώς και τις «μηχανές» της επεξεργασίας και διαχείρισής της σε διάφορες κατευθύνσεις…

Θα συζητηθεί το ποιες επιλέγουμε για συνδυασμούς των (α) και (β) όψεων των ΦΕ

δ) Έχουν παράλληλα κατασκευάσει και εργαλεία που η διαχείρισή τους μετασχηματίζει την πληροφορία σε γνώση με συγκεκριμένους εναλλακτικούς τρόπους

Θα συζητηθεί το ποιους επιλέγουμε για συνδυασμούς των (α) και (β) όψεων των ΦΕ

Παρουσίαση και σχολιασμός εργασιών των φοιτητών και φοιτητριών

Hacking, I. (1992). The self-vindication of the laboratory sciences. In: A. Pickering (ed.) Science as Practice and Culture. Chicago, IL: University of Chicago Press.

Hacking, I. (1995). Representing and intervening. Cambridge, UK: Cambridge University Press.

Pickering, A. (1995). The Mangle of Practice: Time, Agency, and Science. Chicago, IL: University of Chicago Press.

Τσελφές, Β. (2003). Μια πρόταση για τη διδασκαλία των Εργαστηριακών Φυσικών Επιστημών στηριγμένη στην κατά Ian Hacking προσέγγιση της «εσωτερικής ζωής» τους, στο Κ. Σκορδούλης & Λ. Χαλκιά (Eπιμ.), Η συμβολή της Ιστορίας και της Φιλοσοφίας των Φυσικών Επιστημών στη Διδασκαλία των Φυσικών Επιστημών, Αθήνα: ΠΤΔΕ, ΕΚΠΑ, 259-271.

Kariotoglou, P., Psillos D. & Tselfes V. (2003). Modeling the evolution of a teaching-learning sequence: From discovery to constructivist approaches. In Psillos, D., Kariotoglou P., Tselfes, V., Fassoulopoulos, G., Hatzikraniotis. E., Kallery, M., (eds.) Science Education in the Knowledge Based Society. The Netherlands: Kluwer Academic Publishers, pp. 259 – 268.

Psillos, D., Tselfes, V. & Kariotoglou, P. (2004), An epistemological analysis of the evolution of didactical activities in teaching-learning sequences: the case of fluids, International Journal of Science Education, 26, 555-578.

Tselfes, V., Kariotoglou, P. & Epsimos, G. (2005). Developing a three-pole framework for studying Science Curricula. In proceedings of ESERA ’05: Contributions of research to enhancing students’ interest in learning science, Barcelona: ESERA (ISBN 689-1129-1), 70-73.

Kallery, M., Psillos, D. and Tselfes, V. (2009). Typical Didactical Activities in the Greek Early-Years Science Classroom: Do they promote science learning? International Journal of Science Education, 31(9), 1187-1204.

Kallery, M., Psillos, D. & Tselfes, V. (2017). Students’ experimental design activities: do they promote scientific thinking? In O. Finlayson & R. Pinto (edrs), Research, Practice and Collaboration in Science Education. Proceedings of the ESERA 2017 Conference, 92-99, Dublin: ESERA. https://www.dropbox.com/s/zvzvzm8kzpu58x2/Part_1_eBook.pdf?dl=0