Παρουσίαση/Προβολή

(VAL102) -  ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΙΩΓΑΣ, Παναγιώτης Δαφιώτης, Κωστής Σταφυλάκης

Περιγραφή Μαθήματος

Personal Link: https://zoom.us/my/uowm.g.eetf
Personal Meeting ID: 956 668 7386

ΣΧΕΣΙΑΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ / ΥΒΡΙΔΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΕΧΝΗΣ (ΑΥ1)

Οι σχεσιακές πρακτικές, όπως εισήχθησαν από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 από τον Νicolas Bourriaud αποτελούν μια καλλιτεχνική προσέγγιση που αναπτύσσεται μέσα από τη διάδραση του καλλιτέχνη με τις κοινωνικές ομάδες. Όπως ο ίδιος αναφέρει η  σχεσιακή  αισθητική είναι: "Μία ενότητα από καλλιτεχνικές πρακτικές που έχουν ως θεωρητικό και  πρακτικό σημείο αφετηρίας το σύνολο των ανθρωπίνων σχέσεων και το  κοινωνικό τους συγκείμενο, παρά ένα ανεξάρτητο και ιδιωτικό χώρο". Με βάση τα παραπάνω στο μάθημα εξετάζονται οι αρχές που διαμορφώνουν αυτήν την προσέγγιση καθώς και τα ιστορικά παραδείγματα καλλιτεχνών (Rirkit Tiravanija, Liam Gillick, Philippe Parreno) που εργάστηκαν αρχικά προς αυτήν την κατεύθυνση και τις σύγχρονες προεκτάσεις της στην αισθητική και σε υβριδικές μορφές τέχνης. Ο Kester προσφέρει μια ανάλυση αυτών των προσεγγίσεων, εστιάζοντας σε καλλιτέχνες που συσχετίζουν την καλλιτεχνική πρακτική με την ευρύτερη κοινωνική σφαίρα με σκοπό να διευκολύνουν τον διάλογο και την αμοιβαία κατανόηση μεταξύ των συμμετεχόντων. ‘Αποκόπτοντας εαυτούς από την παράδοση της δημιουργίας αντικειμένων, αυτοί οι καλλιτέχνες έχουν υιοθετήσει μια προσέγγιση που βασίζεται στη διαδικασία που ξετυλίγεται σε πραγματικό χρόνο (process-based approach) και "αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους περισσότερο ως παρόχους πλαισίου παρά περιεχομένου". Η δουλειά τους έχει περιγραφεί από τους Hunter and Larner ως "Littoral art".

Ενδεικτική βιβλιογραφία

• Bhabha, H.-K. (1998). Conversational Art. In Mary Jane Jacob and Michael Brenson, (Eds.), Conversations at The Castle: Changing Audiences and Contemporary Art. Cambridge, Mass. and London: MIT Press.
• Bishop, C. (2004). Antagonism and Relational Aesthetics. In October 110, 51-79.
• Bishop, C. (2005). Installation Art, London : Tate Publishing.
• Bourriaud, Ν. (2002). Esthétique relationnelle. Dijon:  Les presses du reel.
• Bourriaud, N., Schneider, C. and Herman, J. (2002).Postproduction: Culture as Screenplay: How Art Reprograms the World. New York: Lukas & Sternberg.
• Spector,  N. (2008). Theanyspacewhatever, exhibition catalog, London: Thames and Hudson, 2008.
• Finkelpearl, T. and Acconci, V.(2000). Dialogues in public art. Cambridge, Mass: MIT Press.

• Foster, H. (1996). The return of the real: the avant-garde at the end of the century. Cambridge, Mass.; London: MIT Press.

• Kester, G. H. (2004) Conversation pieces: Community and communication in modern art. Berkeley and Los Angeles: University of California Press.

• Kocur, Z. and Leung, S. (Eds.) (2005). Theory in Contemporary Art since 1985. Malden: Blackwell Publishing Ltd.
• Kwon, M. (1997). One Place after Another: Notes on Site Specificity. InOctober, 80, 85-110.

Ημερομηνία δημιουργίας

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2020